چرا اینقدر وایب این سریال اینقدر خوبه ؟؟؟🥲
من تازگیا واسه سریال خیلی بد پسند شدم اگه نپسندم سریع دراپ میکنم یا همش اسکیپ میکنم ، ولی این سریال اینقدر حس و حال خوبی داشت که نه دراپ کردم نه اسکیپ :)))
و یه چیز جالب اولش خیلی دو دل بودم که نگاش کنم یا نه و الان خیلی از تصمیمم خوشحالم ✨
چیزایی که از این سریال دوست داشتم :
🌸طرز نگاه های گو شی به می جونگ، که حتی من از پشت گوشی تو دلم پروانه ها ول ول می‌چرخیدن 🫠
🌸قسمت های که تو مزرعه کار میکردن
🌸 همه چیز درمورد یوم چانگی 🫢
🌸کلاب رهایی
🌸اکت کیم جیوون عزیزم
🌸 خبری از کلیشه و زرق و برقیجات نبود 🙂
🌸وقتایی گو ، اسم میجونگ رو داد میزد😭
🌸وقتایی چانگی و دوستاش دور هم جمع میشدن🥰
تنها ایرادی داشت اونم:

این روزا بشدت دلم میخواد بنویسم
ولی نه فقط نوشته ای ک توی نوت گوشی باشه و فقل هم شده باشه که مبادا کسی اونو بخونه
نیاز دارم که شنیده بشم
نمیدونم چرا دارم اینو اینجا میگم
ولی چند ماهی هست که دنبال سریالم و هیچی به دلم نمیشینه و همه رو بی هیچ دلیلی دراپ کردم و اینجوری سر ازاینجا دراوردم
من حتی این سریال رو هم وقتی در حال پخش بود دراپ کردم درحالی که بشدت دوستش داشتم
دیدم بعضی از کاربرا یادداشت گذاشتن و این خیلی قشنگ بود برام
من اگه بخوام بنویسم تا صبح یا حتی یه صبح دیگه طول میکشه
من که ازش گذشتم
ولی
امیدوارم همتون رها! باشید و خوشحال 3>

خاطرات رهایی
یه سریال جدید هست که خیلی بهم وایب اینجا رو میده call it love
دلم تنگ شده بود واسه این دلخوشی کوچیک آرامش ک لبخند بزنم بدون اینکه بفهمم
دوست دارم خودمو بغل کنم و ذره ذره کوچیک بشم تا کسی منو نبینه
و از اون طرف میخوام یکی بغلم کنه و بگه همه چیز درست میشه یکی بدون هیچ معادله پیچیده ای که ادمای این روزا هستن باهام خوب باشه مهربون باشه نگرانم باشه
قبلا عادت داشتم ساکت باشم درمقابل همه چیز و الان این سکوت داره منو میکشه کسی که از خودم ساختم یه دختر بی عرضه خنگ تو سری خوره که هرکی اومد یه چیزی میگه و میره
کسی تو موزه دل من نمی مونه و منی که با تنهایی ام اوکی بودم دارم تو این سکوت دیوونه میشم
نمی تونم ادمای اطرافم رو درک کنم دراما هایی که تعریف میکنن پشت هم حرف زدناشون
کاش منم می تونستم انقد راحت ارتباط بگیرم از حق خودم دفاع کنم داد بزنم دعوا راه بندازم انقد تو خودم نریزم و تظاهر نکنم همه چی اوکیه کاش زندگی برام راحت تر بود
رها بودن برام سخت ترین کار ممکنه الان

یه تیکه از دیالوگ هایی که از می‌جونگ تو ذهنم حک شد این بود : « برام مهم نیست که بعد از مرگ کجا میرم
من میخوام وقتی که زندم بهشت رو ببینم 🙂 »
و چقدرررر بیشتر و بیشتر دارم درکش میکنم
بیایید امیدوار باشیم هممون بالاخره یه روزی ، یه جایی ، و شاید خیلی زود ، بهشت رو بالاخره لمس خواهیم کرد
مراقب خودتون باشید 💕

می جونگ :
“منو پرستش کن،جوری که اعتماد به نفس پیدا کنم و خودمو دوست داشته باشم.
‏عشق کافی نیست
‏منو پرستش کن.”

😭🤧🥹

واقعا قلبم گرفت بعد از تموم شدنش …چرا سریالای خوب انقدر تعداد قسمتاشون کمه ،
بنظرم قشنگ پتانسیل 20 قسمتی یا فصل 2 رو داشت ، آخراش یکم روی دور تند افتاد و سریع جمعش کردن ،
دوست داشتم شخصیت گو و یوم چانگهی یکم بیشتر باهم همبازی میشدن ، چقدر طنزهاشون قشنگ بود ،
واقعا واقعا واقعا یجور خیلی خاصی این سریال دلنشین بود تقریبا مثل ریپلای 1988 ، از دیشب که تمومش کردم مدام دارم بهش فکر میکنم …

باورم نمیشه همچین سریالی رو ساختن…
من خیلی ساله کیدراما دنبال میکنم ، این سریال خیلی خاص و قشنگه، انقدر ریتم اروم و دلنشینی داره که دلم نمیخواد هیچوقت تموم بشه ، اصلا انگار خودمو دارم تو این سریال میبینم ، هر قسمتی که نگاه میکنم بیشتر عاشقش میشم، شخصیت می جونگ واقعا بی نظیره ،
خیلی سریال مود و پر از حس خوب و دیالوگ های قشنگیه…
الان قسمت ۱۰رو دارم میبینم ، میتونم بگم انقدر که موقع دیدنش غرق تو دیدن زندگیشون میشم زمان از دستم درمیره و حس میکنم خیلی زود داره برام تموم میشه…
دم نویسنده اش و کارگردان و همه عواملشون گرم …

این سریال خیلی خاصه برام؛
دوران غمو افسردگیمو با این گذروندم🍃
اخرای پخشش بود یه کامنت گذاشته بودم که خواهرم سرطان داره و اینا یکی گفته بود وقتی خوب شد بیا بهمون بگو خواستم بگم هنوز خوب نشده ولی داره بهتر میشه💚

چرا این سریال انقد موده 🙂

می جونگ برخلاف خواهر و برادرش زودتر به رهایی و آرامش رسید فکر کنم دلیلش این بود آرامش توی وجود خودش میخواست حتی یک جایی گفت من حتی اگه سئول به دنیا میومدم مشکلم حل نمیشد حتی برای حل مشکلاتش چند قدم رفت جلوتر از خونشون پیش آقا گو برخلاف برادرش و خواهرش که فکر میکردن ریشه مشکلات خانواده و روستا و رابطه و….
و این که قسمت آخر سر سفره غذا اشک ریخت این نشون میداد دیگه الکی خودخوری نمیکنه میتونه احساسش نشون بده❤

فوق العاده ❤❤❤
پر از درس زندگی ❤❤❤